Les Pages Jèrriaises

Mait' Dâvi et san chapé

 

un chapé

Mait' Dâvi 'tait bain mênagi
Il avait peu, par san travas,
Hors dé chein qu'il avait gâgni,
Prendre une maison, s'faithe un siez-li;
- La paraisse l'avait mins au rât!
Mait' Dâvi.

Mait' David 'tait un bouan Jerriais,
I l'prenait comme un grand honneu',
D'pouver péyi sa part des frais
Pour le maintchein de nos vieilles loies.
- Ch'est qui payait san rât d'bouan tcheu!
Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi gardait un nièr tchan...
Pardon,une tchanne, je cré que ch'tait,
Et i' péyait s'n'êtchu par an.
- Et ch'est qu'il en n'tait bein content,
D'péyi la taxe et d'faithe san d'vé!
Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi avait un chapé,
Qui n'tait pas d'ghès-sept fais trop neu,
Mais bah! le bouan homme s'en servait
Par touos les temps, êté, hivé,
- Ch'tait d'même qui coyait san miyeu,
Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi n'l'éthait pon bailli
Pour un douze-sous, sans vièr chapé,
Quoiqu'il usse lé bord bein rapé
Le d'dans huileux, le d'd'hors tatchi,
Et l'riban pustôt vert que né,
Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi, un jour, s'en alli
Pour tchic affaithe siez l'Connètabl'ye;
I mins sans chapé sus la tabl'ye,
Aupi d'un autre qu'était mains vi
Et qui pathaissait bain mettabl'ye,
Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi ne s'apperchut pon,
Quand vint l'moment de s'en r'allé
Qu'à la plièche de san vier chapé
I mettait l'autre qu'était tout bon,
Et laissait l'sien là ouest qu'il 'tait,
Mait' Dâvi.

Quand Mait' Dâvi fut ervenu
I pendit chu chapé au cro
Qu'était là, dans san portico,
Et pis, tranchillement, i s'en fut
Travailli dans san catico.
Mait' Dâvi.

I n's'en aperchu pas in'tou,
Quand i vint à sorti l'lendemain,
Qué san chapé n'était pas l'sien;
Et i s'proumnait avec partout,
Car, ma fingre, i lis faisait bain,
A Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi, quand i vint un temps,
Je cré que ch'tait par un Samedi,
Erchut des visiteurs siez li,
Et quand i fudrent hors, pas d'vant,
I vit qu'san chapé 'tait changi;
Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi n'savait pon tchi faithe,
Quoi qui n'fusse pas d'chès trop marri,
(Car l'êchange 'tait à san profit)
Et tandis qu' chose n'tait pas plièthe
I pouvait tréjous s'arrangi,
Mait' Dâvi.

Mait' Dâvi, pourtant, su bétôt
A tchi san t'nin, car ses amins,
Laïesse et Bill, qu'étaient pus fins,
Vidrent un nom d'dans et comme des fos:
Li didrent: "Mais tu t'es mêprins!
Mait' Dâvi."

"Ch'est au Connétabl'ye chonna,
"Ch'est té même qui dut l'êchangi,
"Quand tu fut l'vaie l'aut' jour siez li;
"Et il a du, d'pis chu jour-là,
"Proumner sa tête souos tan pouor vi!
Mait' Dâvi."

 

Viyiz étout:

 

Les Pages Jèrriaises